ISSN
Sportowa Historia

Władysław Hasior

A A A
Imię i Nazwisko: Władysław Hasior
Data urodzenia: 14 maja 1928
Miejsce urodzenia: Nowy Sącz
Data śmierci: 14 lipca 1999
Miejsce śmierci: Kraków
Profesja: lekkoatleta
Dyscyplina sportowa: lekkoatletyka

Sukcesy jako zawodnik:
  • Mistrzostwa Polski w biegu na 5000 m, Wrocław (1952) - zajmuje 7. miejsce
  • członek legendarnej polskiej reprezentacji lekkoatletycznej Wunderteamu
Twórczość:
  • w twórczość Władysława Hasiora uderza przede wszystkim rzadko spotykana wyobraźnia twórcy w zakresie rzeźbiarskim, nie mająca wiele wspólnego z klasyczną rzeźbą czy malarstwem. Nawiązując do nowoczesnych prądów artystycznych - surrealizmu, rzeźby abstrakcyjnej czy też nowego realizmu, a nawet zataczająca o charakter ludowy. Uczestniczył w wystawach okręgowych plastyków zakopiańskich, a także w akcjach zespołu plastyków zgrupowanych przy Państwowym Liceum Technik Plastycznych im. Antoniego Kenara. Autor oryginalnych pomników i rzeźb plenerowych, gdzie ważną rolę odgrywają ogień, woda oraz dźwięk. Miał na swoim koncie współpracę z teatrem jako scenograf. W swojej twórczości odnosił się do symboli religijnych. Stworzył około 150 sztandarów, niestety niewiele z nich do dziś się zachowało. Prace Władysława Hasiora są uniwersalne, są bardzo polskie. Związane z Podhalem z jego historią, kulturą, przyrodą, wiarą, z tradycją i współczesnością tego terenu, mają także znaczenie powszechne.
Niektóre prace:
  • Niobe (1961)
  • Przesłuchanie anioła (1962)
  • cykl Sztandary (1965-1975)
  • Golgota (1971)
  • Wyszywanie charakteru (1974)
Pomniki i rzeźby plenerowe:
  • Ratownikom górskim w Zakopanem (1959)
  • Rozstrzelanym partyzantom w Kuźnicach (1964)
  • Płonąca Pieta koło Kopenhagi (1972)
  • Ogniste ptaki w Szczecinie (1975)
  • Płomienne ptaki w Koszalinie (1977)
Nagrody i wyróżnienia:
  • otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1971)
  • odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974)
  • otrzymał nagrodę Polskiego Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA dla najwybitniejszego twórcę powojennego 30-lecia (1975)
  • otrzymał Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za osiągnięcia w propagowaniu sztuki polskiej za granicą (1976)
  • laureat nagrody Fundacji Kultury Polskiej (1998)
  • otrzymał tytuł Doktora honoris causa przyznany przez Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku (1999)